Gelezen: het boek Rusteloosheid. Een van de recentste boeken die momenteel furore maakt in het wellbeing wereldje, is Rusteloosheid: pleidooi voor een mateloos leven. Het boek werd geschreven door Ignaas Devisch is professor filosofie, medische filosofie en ethiek aan de Universiteit van Gent en de Arteveldehogeschool. Hij spreekt regelmatig in het binnen- en buitenland en is tegenwoordig echt een hype. Hij publiceerde ondertussen al 16 boeken.
Ik had mezelf de taak gegeven om dit boek te lezen tijdens mijn stage. Geen sinecure, zo bleek. Een aantal hoofdstukken waren me iets te zwaar academisch, waardoor ik (vooral het eerste hoofdstuk) diagonaal heb gelezen. Hierbij een korte inhoud van wat ik heb onthouden van het boek.
Zoals de naam al deed vermoeden, gaat het boek over de rusteloosheid die tegenwoordig heerst in onze maatschappij. Al eeuwenlang zoekt de mens een uitweg voor een probleem dat hij zelf heeft veroorzaakt, namelijk een te vol leven. De vraag is of rusteloosheid een probleem is of net een van de voornaamste drijfveren. Met dit boek wil professor Devisch de positieve kanten van een mateloos leven aanprijzen.
Natuurlijk is rusteloosheid niets nieuw. Het heerst al jarenlang in onze maatschappij. In het eerste deel van het boek wordt de geschiedenis van rusteloosheid geschetst. Daarnaast zijn er ook heel wat oude verhalen in te vinden. Het is grotendeels beschrijvend en is gericht op het niveau van onze ideeën: het vertelt chronologisch en vanuit een groot cultuurfilosofisch perspectief hoe er de voorbije eeuwen is nagedacht over verveling en rusteloosheid. In dit deel worden naast filosofen ook historici en romanschrijvers aan het woord gelaten. Ignaas overloopt een aantal perioden, te beginnen bij de vroege moderniteit tot het eind van de twintigste eeuw. Op die manier kan men zich een beeld vormen over de eeuwenlange worsteling uit onze ideeëngeschiedenis.
In het tweede deel van het boek schakelt de professor over naar het verklaren van het fenomeen. Hij wisselt historisch bronnenmateriaal af met filosofische en sociologische analyses. Ignaas gaat dieper in op de veranderingsprocessen die hij aantoont aan de hand van 3 grote evoluties: versnelling, secularisatie en individualisering. Hiermee wilt de auteur bewijzen dat het geen toeval is dat we tegenwoordig zo veel worstelen met bezig zijn en oververmoeidheid. In dit deel vertrekt Devisch vanuit de moderniteit als het idee dat we als mens zelf betekenis geven aan de wereld. Het gaat over een samenleving die niet langer gericht is op wat de Goden hebben uitgetekend, maar op dat wat we zelf van het leven willen maken.
Tenslotte poneert hij dat de drukte niet de bron is van al onze ellende. Hij wilt een Het gaat over de verhouding met zelfrealisatie en de passie die daarmee gepaard gaat. Wat niet wilt zeggen dat we ons niet moeten voor hard werken, burn-out en maatschappelijke en economische processen die ons het leven drukker maken. Het is eerder van belang om goed te begrijpen waarom we klagen en waarom we erin blijven meestappen.
Wie in dit boek een handleiding verwacht om minder rusteloos te gaan leven, komt van een kale reis terug. Het opzet is voornamelijk begrijpen waarom we doen wat we doen en hoe we daartoe gekomen zijn. Hij wil filosofie inzetten om de dubbelheid van rust en rusteloosheid beter te begrijpen.